Jean Monnet Chair

Problematyka agencji UE jest jednym z rzadziej podejmowanych tematów z zakresu studiów europeistycznych. Poza środowiskiem naukowym wiedza na temat agencji, ich zadań i funkcji jest znikoma. Tymczasem agencje UE odgrywają coraz większą rolę w procesie kształtowania polityk europejskich. Stanowią ogniwo pośrednie pomiędzy instytucjami UE, a szeroko rozumianym kręgiem interesariuszy. Przez lata rozwoju materialnego i instytucjonalnego integracji europejskiej ewoluował również system agencji. Pierwsze z nich były tworzone już w latach 70. XX wieku, jednak ich pozycja, zadania i rola znacznie różniły się od dzisiaj działających agencji. Celem monografii jest przybliżenie problematyki związanej z agencjami, a także przedstawienie samych agencji - ich genezy, zadań oraz struktury organizacyjnej.

Autorka formułuje dwie hipotezy badawcze. Pierwsza hipoteza zakłada, że agencje stanowią wartość dodaną w ramach systemu instytucjonalnego Unii Europejskiej, a bez nich proces decyzyjny byłby utrudniony. Z kolei druga hipoteza mówi, że w procesie ewolucji integracji europejskiej i związanego z nim rozwoju systemu agencji, doszło do agencyfikacji Unii Europejskiej, rozumianej jako nie w pełni kontrolowany i nieplanowany proces autonomizacji agencji.

W opracowaniu autorka poszukuje odpowiedzi na następujące pytania badawcze: P1: Jakie funkcje wypełniają agencje w systemie instytucjonalnym UE?; P2: Jakie są ograniczenia w tworzeniu agencji UE wynikające z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE?; P3: Czy agencyfikacja jest szansą na przezwyciężenie deficytu demokratycznego Unii Europejskiej?

Książka jest w otwartym dostępie. Zachęcamy do przeczytania:

A. Nitszke_System agencji Unii Europejskiej

Z recenzji dr. Andrzeja Dumały:

"Recenzowana praca ma szansę poszerzyć problematyką agencji UE w polskich badaniach europeistycznych. Przedstawia dyskurs na temat miejsca agencji w systemie UE. Pokazuje, w jaki sposób tworzy się system agencji UE. Lektura książki potwierdza kompetencje Autorki w zakresie badań europeistycznych i w zakresie prowadzenia dyskursu naukowego. Autorka w bardzo przejrzysty sposób pokazuje w niej najważniejsze problemy funkcjonowania agencji w systemie UE".